چرا ما آدمها پاسخ صداقت رو با دروغی پوشیده به رنگ صداقت می دیم؟؟؟

چرا آدمیت خودمون رو فراموش کردیم؟؟؟

چرا همیشه توی زندگی فقط خودمون رو، غرور، احساس و منفعت خودمون رو در نظر می گیریم؟؟؟

چرا یادمون رفته مهربونیه بدون حیله رو؟؟؟

چرا یادمون رفته عشق بدون ریا رو؟؟؟

چرا یادمون رفته صداقت بدون نقاب رو؟؟؟

چرا یادمون رفته خودمون باشیم؟؟؟؟

چرا یادمون رفته اگر مرحم زخمی نیستیم، سنگی برای شیشه دل کسی نباشیم؟؟؟

چرا یادمون رفته یه نفر اون بالا ناظر به اعمال ما هست؟؟؟

چرا یادمون رفته انسانیت رو؟؟؟

چرا ما که این همه ادعا داریم، از دیگران انتظار داریم .... ، خودمون اولین کسی هستیم که عهدمون رو می شکنیم؟؟؟؟

چرا چیزهای خوب رو فراموش کردیم؟؟؟؟؟

چرا ما آدمها لذت می بریم از این که دیگران رو بازی بدیم؟؟؟

نوشته های دیگران()

تنها لحظه ناب
[عناوین آرشیوشده]